حق رضایت با توست (فرازی از مناجات خمس عشرة)

خدایا اگر پشیمانی از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند که من از پشیمانانم، و اگر آمرزش طلبی از خطاکاری سبب فرو ریختن خطاها از پرونده است، من از آمرزش خواهانم، حق رضایت با توست تا راضی شوی، خدایا با قدرتت بر من توبه ام را بپذیر، و با بردباری ات نسبت به من از من درگذر، و با آگاهی ات از حال من با من مدارا فرما، خدایا تویی که به روی بندگانت دری به سوی بخششت گشودی و آن را توبه نامیدی، و خود فرمودی: بازگردید به جانب خدا، بازگشتی خالصانه» 

إِلَهِی إِنْ كَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّی وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِینَ، وَ إِنْ كَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَةِ حِطَّةً فَإِنِّی لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ، لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى، إِلَهِی بِقُدْرَتِكَ عَلَیَّ، تُبْ عَلَیَّ، وَ بِحِلْمِكَ عَنِّی، اُعْفُ عَنِّی، وَ بِعِلْمِكَ بِی، اِرْفَقْ بِی، إِلَهِی أَنْتَ الَّذِی فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ سَمَّیْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً» ،